Ουλές Ακμής
Τι είναι οι ουλές ακμής;
Οι ουλές ακμής είναι αποτέλεσμα βαριάς ακμής, που δεν αντιμετωπίστηκε
έγκαιρα ή σωστά με την κατάλληλη θεραπεία και τα συμπτώματα εξελίχθηκαν σε
ουλές.
Ανάλογα με τη μορφολογία τους, οι ουλές ακμής χωρίζονται ως εξής:
● Ατροφικές ουλές: δημιουργούνται από την απώλεια ιστού, συνυπάρχουν στο
πρόσωπο και στην πλάτη και διακρίνονται σε ice pick (οξυγώνιες) ουλές,
boxscar (κυβοειδείς) ουλές και rolling (κυματοειδείς) ουλές.
● Υπερτροφικές ουλές: προκύπτουν από τον υπερβολικό πολλαπλασιασμό του
ινώδους ιστού και συνήθως παραμένουν στα όρια της προϋπάρχουσας βλάβης.
Συχνά προκαλούν κνησμό ή πόνο.
● Ήπιες ουλές ακμής: αυτή η κατηγορία περιλαμβάνει την εμφάνιση ερυθήματος
ή υπερμελάγχρωσης του δέρματος
Πώς δημιουργούνται οι ουλές ακμής;
Οι ουλές ακμής δημιουργούνται από τη μη φυσιολογική υποχώρηση ή επούλωση
των φλεγμονωδών βλαβών της ακμής, είτε γιατί καθυστέρησε η θεραπεία της,
είτε γιατί δεν αντιμετωπίστηκε με την κατάλληλη μέθοδο.
Η μη φυσιολογική επούλωση των ακνεϊκών βλαβών μπορεί να είναι ανεπαρκής, με
αποτέλεσμα τη δημιουργία ατροφικών ουλών ή να είναι υπερβολική με
αποτέλεσμα τη δημιουργία υπερτροφικών ουλών.
Πώς αντιμετωπίζονται οι ουλές της ακμής;
Η ηλικία, το φύλο, η ποιότητα του δέρματος, η μορφή και η τοπογραφία της
ακμής, καθορίζουν το εξατομικευμένο θεραπευτικό πλάνο που θα εφαρμοστεί για
την αντιμετώπιση των ουλών της ακμής.
Οι παρακάτω μέθοδοι, εφαρμόζονται μεμονωμένα ή σε συνδυασμό :
● ΧΗΜΙΚΑ PEELINGS:
Tο χημικό peeling που χρησιμοποιούμε για τη θεραπεία των ουλών της ακμής είναι το τριχλωροξικό οξύ (TCA). Συνήθως χρησιμοποιούμε συγκέντρωση 20-35%.
Το χημικό έγκαυμα που προκαλείται, δημιουργεί έντονη απολέπιση, ο βαθμός της οποίας, εξαρτάται από τη συγκέντρωση του TCA που χρησιμοποιήσαμε. Μετά
τη θεραπεία της περιοχής, ακολουθεί επανεπιθηλιοποίηση, ανάπλαση δηλαδή του
δέρματος και λείανση των ουλών της ακμής.
● FRACTIONAL LASER CO2:
H επαναστατική τεχνολογία fractional CO2 επιτρέπει τη “ψηφιακή
επεξεργασία” του δέρματος και τη διόρθωση των ατελειών του, κύτταρο προς
κύτταρο. Η διαφορά του από το κλασσικό laser CO2 είναι ότι δεν προκαλεί
εκτεταμένο ερεθισμό αλλά δρα επιλεκτικά. Η κλασματική τεχνολογία fractional,
διοχετεύει τη θερμική ενέργεια του laser σε μικροσκοπικές περιοχές του
δέρματος, οι οποίες δεν ξεπερνούν την έκταση μιας τελείας. Με αυτόν τον
τρόπο, προκαλούνται μικροσκοπικοί τραυματισμοί. Έτσι, διεγείρονται οι
ινοβλάστες να συνθέσουν κολλαγόνο, δηλαδή καινούργιο δέρμα, όχι μόνο στις
μικροπεριοχές που έχουν στοχευθεί αλλά και σε όλα τα γειτονικά κύτταρα. Το
αποτέλεσμα είναι μια ανανεωμένη επιδερμίδα, με εντυπωσιακά αποτελέσματα
στην όψη των ουλών της ακμής.
● ΕΝΕΣΙΜΗ ΜΕΣΟΘΕΡΑΠΕΙΑ:
Πρόκειται για μια μέθοδο ενδοδερμικών μικροεγχύσεων ενός διαλύματος που
περιέχει υαλουρονικό οξύ, αμινοξέα, βιταμίνες και αντιοξειδωτικές ουσίες.
Γίνεται με τη βοήθεια μιας μικρής βελόνας και έγχυση ουσιών κάτω από το
δέρμα. Με τον τρόπο αυτό, έχουμε απορρόφηση έως και 80% των θρεπτικών και
δραστικών συστατικών στα κύτταρα της βασικής στιβάδας της επιδερμίδας και
του χορίου καθώς και διέγερση της κολλαγονογένεσης από τους ινοβλάστες του
δέρματος. Η μεσοθεραπεία γίνεται συνήθως συνδυαστικά με τα χημικά peelings
ή το fractional laser CO2 για μεγιστοποίηση του θεραπευτικού αποτελέσματος
στη λείανση των ουλών της ακμής.
Υπερτροφικές ουλές και Χηλοειδή
Τι είναι οι υπερτροφικές ουλές και τα χηλοειδή;
Οι υπερτροφικές ουλές και τα χηλοειδή είναι προέχουσες βλάβες από
επανορθωτικό ινώδη ιστό, που εμφανίζονται μετά από κάκωση του δέρματος.
Μια υπερτροφική ουλή παραμένει περιορισμένη στη θέση του αρχικού
τραυματισμού. Ένα χηλοειδές αντιθέτως, επεκτείνεται πέρα από την αρχική
θέση, συχνά με προεκτάσεις υπό μορφή δαγκάνας.
Οι πιο συνηθισμένες θέσεις εντόπισης είναι το άνω μέρος της πλάτης, το
στέρνο, οι ώμοι, τα λοβία των αυτιών, το πηγούνι και οι κνήμες.
Πολλές φορές, συνοδεύονται από πόνο, κνησμό ή αίσθημα καύσου ειδικά κατά
τη φάση ανάπτυξης ή αύξησης του μεγέθους.
Αισθητικά, μπορεί να είναι ιδιαίτερα δύσμορφα, αποτελώντας τεράστιο
πρόβλημα για τον ασθενή, ιδίως αν η βλάβη είναι μεγάλη και παρουσιάζεται
στο πρόσωπο ή στα αυτιά.
Ποιοι είναι οι αιτιολογικοί παράγοντες που οδηγούν στην εμφάνιση υπερτροφικών ουλών και χηλοειδών;
Είναι άγνωστης αιτιολογίας.
Προδιαθεσικοί παράγοντες θεωρούνται οι εξής:
● Κάκωση του δέρματος, δηλαδή χειρουργική επέμβαση, τραυματισμός,
κρυοθεραπεία, μετά από έγκαυμα, αλλά και μετά από έντονη ακμή, ή σε θέσεις
εμβολιασμών ή και μετά από τρύπημα του λοβού των αυτιών. Τα χηλοειδή μπορεί
να αναπτυχθούν και αυτόματα, χωρίς ιστορικό τραυματισμού.
● Κληρονομικότητα. Ενοχοποιείται συγκεκριμένο γονίδιο σε κάποιους τύπους
χηλοειδών, ενώ για τις υπερτροφικές ουλές δεν υπάρχει κληρονομική
προδιάθεση.
● Σκούροι φωτότυποι και άτομα ασιατικής ή αφρικανικής φυλής παρουσιάζουν
συχνότερα χηλοειδή.
● Νεαρά άτομα, από την εφηβεία και μετά, εμφανίζουν συχνότερα χηλοειδή σε
σχέση με άτομα μέσης ηλικίας και ηλικιωμένους.
Πώς προλαμβάνονται οι υπερτροφικές και χηλοειδείς ουλές;
Άτομα με κληρονομική προδιάθεση για χηλοειδή πρέπει να αποφεύγουν περιττούς
τραυματισμούς του δέρματος όπως τρύπημα των αυτιών, τατουάζ, piercing.
Νεαροί έφηβοι με ακμή, ειδικά κυστικού τύπου με εντόπιση στην πλάτη ή στους
ώμους πρέπει να λάβουν έγκαιρα αποτελεσματική θεραπεία με ρετινοειδή από το
στόμα εάν έχουν κληρονομικότητα για χηλοειδή ή εάν έχουν ήδη εμφανίσει
κάποιο χηλοειδές. Θέλει ιδιαίτερη προσοχή να μην παραμεληθούν αυτά τα
περιστατικά, καθώς μπορεί να δημιουργηθούν πολλά και μεγάλου μεγέθους
χηλοειδή, προκαλώντας σοβαρό αισθητικό πρόβλημα.
Εάν προκληθεί ένας τραυματισμός στο δέρμα, θα πρέπει να χρησιμοποιούνται
πιεστικά φύλλα σιλικόνης και στη συνέχεια σιλικονούχες κρέμες για μεγάλο
χρονικό διάστημα. Εάν παρόλα αυτά, δημιουργηθεί χηλοειδές, τότε απαιτείται
άμεση αντιμετώπιση διότι δεν υποχωρεί. Αντίθετα, οι υπερτροφικές ουλές,
μπορούν να βελτιωθούν με την πάροδο του χρόνου.
Πώς αντιμετωπίζονται οι υπερτροφικές και χηλοειδείς ουλές;
Πρόκειται για μια πραγματική πρόκληση, καθώς καμία θεραπεία δεν εξαφανίζει
τις βλάβες.
Υπάρχουν όμως θεραπευτικές επιλογές που μπορούν να βελτιώσουν σε σημαντικό
βαθμό τις υπερτροφικές ουλές και τα χηλοειδή.
Αυτές περιλαμβάνουν:
● Ενδοβλαβικά κορτικοστεροειδή. Πρόκειται για ενδοβλαβικές (πάνω και μέσα
στις βλάβες) ενέσεις κορτιζόνης. Οι συνεδρίες γίνονται ανά μήνα και μπορούν
να περιορίσουν τον κνησμό ή την ευαισθησία της βλάβης, καθώς και να
μειώσουν τον όγκο της και να την επιπεδώσουν. Είναι αρκετά αποτελεσματική
μέθοδος στις μικρές υπερτροφικές ουλές, όπως αυτές της ακμής, όμως είναι
λιγότερο αποτελεσματική στα χηλοειδή.
● Κρυοθεραπεία με υγρό άζωτο. Είναι μια μέθοδος, η οποία προκαλεί ισχυρή
ψύξη μέσω ψεκασμού, ένα έγκαυμα εκ ψύξεως, που οδηγεί σε νέκρωση της
βλάβης. Απαιτεί επίσης μηνιαίες επαναλήψεις και είναι αρκετά αποτελεσματική
στις υπερτροφικές ουλές και στα μικρού μεγέθους χηλοειδή.
● Συνδυασμός κρυοθεραπείας και ενδοβλαβικής έγχυσης κορτιζόνης. Η βλάβη
ψύχεται αρχικά με spray υγρού αζώτου, αφήνεται να αποψυχθεί για 15 λεπτά
και εν συνεχεία ενίεται η κορτιζόνη. Μετά την ψύξη, η βλάβη γίνεται
οιδηματώδης και η ένεση γίνεται ευκολότερα.
● Άλλες μέθοδοι, όπως φύλλα σιλικόνης, πίεση με ειδική περίδεση laser και
ρετινοειδή, είναι πολύ λιγότερο αποτελεσματικές και μόνο σε μικρές βλάβες.
Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενα Νοσήματα
Τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα (ΣΜΝ) προκαλούνται από ένα ευρύ φάσμα
παθογόνων μικροοργανισμών. Τα σύνδρομα που προκαλούν οι μικροοργανισμοί
αυτοί προσβάλουν τόσο σεξουαλικώς ενεργά ζευγάρια, όσο και νεογνά που
γεννιούνται από πάσχουσες μητέρες.
Τα μικροβιακά ΣΜΝ, όπως η σύφιλη και η βλεννόρροια, θεραπεύονται εύκολα με
αντιμικροβιακή αγωγή. Αντίθετα, τα ιογενή ΣΜΝ όπως αυτά που προκαλούνται
από τον ιό των θηλωμάτων του ανθρώπου (HPV), τον ιό του απλού έρπητα
(HSV-2) και τον ιό της ανοσοανεπάρκειας του ανθρώπου (HIV) είναι χρόνιες
λοιμώξεις, με δυνατότητα μόλυνσης του ερωτικού συντρόφου. Η πρόληψη,
αποτελεί την καλύτερη προσέγγιση στην αντιμετώπιση των ΣΜΝ.
Θα αναφερθούμε παρακάτω, στα δυο πιο συχνά ΣΜΝ από τα οποία προσβάλλονται
τα σεξουαλικώς ενεργά άτομα.
Κονδυλώματα Έξω Γεννητικών Οργάνων
Οι λοιμώξεις των βλεννογόνων από τον ιό των θηλωμάτων του ανθρώπου (HPV)
είναι το συχνότερο σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα. Περισσότεροι από 20
τύποι HPV μπορεί να μολύνουν το γεννητικό σύστημα.
Πώς μοιάζουν τα κονδυλώματα των έξω γεννητικών οργάνων;
Αν και τα κονδυλώματα των γεννητικών οργάνων είναι ανώδυνα, μπορεί να
γίνουν ενοχλητικά λόγω της θέσης ή του μεγέθους τους. Σπάνια εμφανίζεται
κνησμός, καύσος ή αιμορραγία.
Το μέγεθος των κονδυλωμάτων κυμαίνεται από 1 χιλιοστό, έως
1 εκατοστό. Μπορεί δηλαδή το πιο μικρό να έχει το μέγεθος
της κεφαλής μιας καρφίτσας, εμφανίζεται όμως σε διάφορα μεγαλύτερα μεγέθη,
ανάλογα με την περίπτωση. Πολλές φορές δεν είναι εμφανή δια γυμνού
οφθαλμού, όμως γίνονται αντιληπτά από τον πάσχοντα μέσω της αφής.
Το χρώμα και η πυκνότητα επίσης δεν είναι
συγκεκριμένα. Οι βλάβες είναι στο χρώμα του δέρματος, ρόδινες, ερυθρές ή
καστανές. Μπορεί να είναι μονήρεις, διάσπαρτες και μεμονωμένες ή να
σχηματίζουν ογκώδεις συρρέουσες μάζες.
Σε ποιες περιοχές του σώματος εμφανίζονται;
● Στους άνδρες, τα κονδυλώματα γεννητικών οργάνων μπορούν να μολύνουν το
πέος και το όσχεο.
● Στις γυναίκες, εμφανίζονται στα χείλη του αιδοίου, στην κλειτορίδα, στον
κόλπο και στον τράχηλο της μήτρας.
● Και στα δύο φύλα, προσβάλλουν το περίνεο, την περιπρωκτική περιοχή, τον
πρωκτικό σωλήνα, το στόμιο της ουρήθρας, την ουρήθρα, την ουροδόχο κύστη
και τον στοματοφάρυγγα.
Είναι επικίνδυνα;
Τις περισσότερες φορές, τα κονδυλώματα των γεννητικών οργάνων που
προκαλούνται από “χαμηλού κινδύνου” τύπους HPV δεν είναι επικίνδυνα.
Κατά την κύηση, τα κονδυλώματα μπορεί να αυξηθούν σε μέγεθος και αριθμό και
να προκαλέσουν μεγαλύτερη προσβολή του τραχήλου της μήτρας. Τα παιδιά
μητέρων με κονδυλώματα των γεννητικών οργάνων, που γεννιούνται με κολπικό
τοκετό, κινδυνεύουν να αναπτύξουν αργότερα υποτροπιάζουσα θηλωμάτωση του
αναπνευστικού.
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος της HPV λοίμωξης, προκύπτει από την ογκογονικότητα
του ιού. Οι τύποι 16, 18, 31 και 33 θεωρούνται “υψηλού κινδύνου” και είναι
οι κύριοι αιτιολογικοί παράγοντες για δυσπλασία και ανάπτυξη
ακανθοκυτταρικού καρκινώματος του τραχήλου και της μήτρας. Η σημασία του
ετήσιου Pap test θα πρέπει να τονίζεται ιδιαίτερα στις γυναίκες με
κονδυλώματα των γεννητικών οργάνων.
Θεραπευτική αντιμετώπιση των κονδυλωμάτων των έξω γεννητικών οργάνων
Η θεραπευτική προσέγγιση των κονδυλωμάτων αφορά στις εξωτερικές αλλοιώσεις
που εμφανίζονται και όχι στην αντιμετώπιση του ίδιου του ιού.
Η θεραπεία πρέπει να γίνει σε σύντομο χρονικό διάστημα, αφού διαγνωσθούν οι
αλλοιώσεις, καθώς έτσι μειώνεται ο κίνδυνος εξάπλωσής τους και
διασφαλίζεται καλύτερο αποτέλεσμα.
Η καλύτερη μέθοδος θεραπείας των δυσπλασιών είναι η θεραπεία με laser CO2,
που εφαρμόζεται στο Δερματολογικό Ιατρείο της Δρ. Μηλίγκου Μαρίας.
Η συγκεκριμένη μέθοδος έχει πολλά πλεονεκτήματα έναντι των υπολοίπων:
● Απουσία πόνου κατά τη διάρκεια και μετά τη θεραπεία
● Καλύτερα και πιο άμεσα αποτελέσματα
● Απουσία ουλών
● Αποτελέσματα συνήθως σε μία μόνο συνεδρία
Έρπης Γεννητικών Οργάνων
Τι είναι ο έρπης των γεννητικών οργάνων
Ο έρπης των γεννητικών οργάνων, είναι μια χρόνια ιογενής λοίμωξη, η οποία
προκαλείται κυρίως από τον ιό του απλού έρπητα τύπου 2 και λιγότερο από
τον ιό τύπου 1. Στις περισσότερες περιπτώσεις, τόσο η πρωτοπαθής λοίμωξη,
όσο και οι υποτροπές είναι ασυμπτωματικές. Είναι από τα συχνότερα
σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, με μεγαλύτερη συχνότητα εμφάνισης στις
γυναίκες παρά στους άνδρες.
Ποια είναι τα συμπτώματα του έρπητα;
Συνήθως, η κλινική εκδήλωση του ιού συμβαίνει μεταξύ 2 ημερών και 2
εβδομάδων από τη στιγμή της λοίμωξης.
Στα αρχικά στάδια, είναι πιθανό να εμφανιστούν συμπτώματα παρόμοια με
εκείνα της γρίπης, όπως πυρετός, κεφαλαλγία, κακουχία και μυαλγία. Στη
πάσχουσα περιοχή των γεννητικών οργάνων ή του πρωκτού παρουσιάζονται ελαφρά
τσιμπήματα, τσούξιμο, πόνος ή κνησμός. Στη συνέχεια, αρχίζουν να
εμφανίζονται οι πρώτες φυσαλίδες με υγρό στο δέρμα. Μετά από κάποιο χρονικό
διάστημα, τα συμπτώματα υποχωρούν από μόνα τους, χωρίς κάποια φαρμακευτική
αγωγή.
Μετά το πέρας των συμπτωμάτων, ο ιός περνά σε λανθάνουσα κατάσταση, δηλαδή
“κοιμάται” στον οργανισμό. Σε περιόδους έντονου στρες, ή όταν το
ανοσοποιητικό εξασθενεί ενδέχεται να «ξυπνήσει» ο ιός και να υποτροπιάσει.
Ποιες εξετάσεις μπορούν να διαγνώσουν τον έρπητα;
Η διάγνωση μπορεί να επιβεβαιωθεί από δοκιμασίες που ανιχνεύουν είτε τον
ίδιο τον ιό σε δείγμα που λαμβάνεται από το υγρό που υπάρχει στις
φυσαλίδες, είτε με αιματολογικές εξετάσεις που ανιχνεύουν αντισώματα
εναντίον του.
Αντιμετώπιση
Λόγω του ότι ο έρπης των γεννητικών οργάνων είναι ιογενής λοίμωξη, δεν
υπάρχουν φάρμακα που εξουδετερώνουν τον παθογόνο παράγοντα. Ειδική αντιική
αγωγή μπορεί να μειώσει την ένταση και τη διάρκεια των συμπτωμάτων, πρέπει
όμως να ληφθεί από τις πρώτες μέρες της λοίμωξης.
